മല്ലുസ്സ് സ്റ്റോറീസിലേക്ക് സ്വാഗതം. രചന ശ്യാം കല്ലു കുഴിയിൽ. സേതുവേട്ടാ ഇനി സഹായം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഈ വീട്ടിലേക്ക് വരരുത്. നാട്ടുകാരുടെ ഓരോ കഥകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ തൊലി ഉരിഞ്ഞു പോവുകയാണ്. ഒരു ഗതിയും ഇല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ രണ്ടാളും വല്ല വിഷവും കഴിച്ച് അങ്ങ് ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാം… പതിവുപോലെ അന്നും വൈകുന്നേരം സേതുവേട്ടൻ വീടിൻറെ മുറ്റത്ത് എത്തിയപ്പോഴാണ് ചേച്ചി അത് പറഞ്ഞത്. കുറച്ച് നാളുകൾക്ക് ശേഷമാണ് ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം വീണ്ടും ഉച്ചത്തിൽ കേൾക്കുന്നത് അപ്രതീക്ഷിതമായി ചേച്ചിയിൽ നിന്നും അങ്ങനെ ഒരു പ്രതികരണം കേട്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് എന്റെ ജീവനുമായി അറിയാതെ പരുങ്ങുന്ന സേതുവേട്ടൻ്റെ മുഖം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
ആരെങ്കിലും കേട്ടോ എന്നറിയാൻ പുള്ളി ചുറ്റും ഒന്ന് മുഖം തിരിച്ചു നോക്കിയിട്ട് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കവർ ഉമ്മത്തേ നിലത്തേക്ക് വെച്ചിട്ട് ചേച്ചിയുടെയോ എൻറെയോ മുഖത്ത് നോക്കാതെ മുറ്റത്തുനിന്നും റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി.അന്ന് ആദ്യമായാണ് ആ മനുഷ്യൻ തല കുമ്പിട്ട് നടക്കുന്നത് കാണുന്നത്. സേതുവേട്ടൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നതും ചേച്ചി വേഗം അടച്ച വാതിലിൽ ചാരി നിന്ന് കരച്ചിൽ അടക്കി നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ ഓടിച്ചെന്ന് ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ എന്നെയും ചേർത്തുപിടിച്ച് ചേച്ചി പൊട്ടി കരഞ്ഞു തുടങ്ങി. രണ്ടാളുടെയും ഉള്ളിലെ സങ്കടം തീരുന്നത് വരെ അങ്ങനെ നിന്ന് പറഞ്ഞു തീർത്തു.
എങ്കിലും ചേച്ചി സേതു ഏട്ടനോട് അങ്ങനെ പറയണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് ചേച്ചിയിൽ നിന്നും അല്പം മാറി നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വേണം മോളെ… അല്പനേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷമാണ് ചേച്ചി അത് പറയുന്നത്. ആ വാക്കുകൾ ഉറച്ച മനസ്സിൽ നിന്നും ഉള്ള ഉറച്ച തീരുമാനമാണെന്ന് മനസ്സിലായി. പിന്നെ ഞങ്ങൾ സേതുവേട്ടനെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചതേ ഇല്ല. ഞാനൊന്നു രണ്ടിടത്ത് ജോലിക്ക് ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് മോളെ…. നമുക്ക് രണ്ടാളൊക്കെ ജീവിക്കാൻ അത് ധാരാളം. അത്താഴം കഴിച്ചു ചേച്ചിയുടെ ചൂടും പറ്റി കിടക്കുമ്പോഴാണ് എന്നോട് അത് പറഞ്ഞത്. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചേച്ചിയോട് ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ ആ നെഞ്ചിലെ വേദന ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.