ആരെയും കണ്ണ് നനയിപ്പിക്കുന്ന കഥ.

മല്ലൂസ് സ്റ്റോറിസിലേക്ക് സ്വാഗതം, രചന തസ്തി ദേവ. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് നാലുവർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം തന്നെയും രണ്ടു വയസ്സുള്ള കുഞ്ഞിനെയും അനാഥരാക്കി ഒരു ആക്സിഡന്റിൽ ഷിബുവേട്ടൻ പോകുമ്പോൾ തനിക്ക് മുൻപിൽ ശൂന്യത മാത്രമായിരുന്നു ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നത്. അവിടെനിന്ന് നല്ലവരായ ചില നാട്ടുകാരും പാർട്ടിക്കാരും ചേർന്ന് ദിവസ വേദനത്തിൽ അടുത്തുള്ള പാൽസൊസൈറ്റിയിൽ കണക്ക് എഴുതാനുള്ള ജോലി വാങ്ങി തന്നു. ഷിബു ഏട്ടൻറെ അസുഖക്കാരിയായ അമ്മയ്ക്കും അനിയനും തനിക്കും കുഞ്ഞിനും ആഹാരം കഴിച്ചു പോകാൻ അതു മതിയായിരുന്നു .എന്നാൽ താൻ ഒഴികെ ബാക്കി മൂന്നു പേർക്കും ഉള്ള മരുന്നിന്റെ കാര്യം വരുമ്പോൾ താൻ നക്ഷത്രം എണ്ണി തുടങ്ങി. മെമ്പറെ…

ആ കൊച്ചു ഡിഗ്രി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞതാ, അതിനു പറ്റുന്ന ഒരു ജോലി തരവാക്കി കൊടുക്കോ? ഞാൻ പോയാലും അതുങ്ങൾക്ക് ജീവിക്കണ്ടേ. ഷിബുവേട്ടന്റെ അമ്മയുടെ വേവലാതി പറച്ചിലിന്റെ ഫലമായിട്ടാണ് തനിക്ക് മെമ്പർ അടുത്തുള്ള കുടുംബശ്രീയുടെ സ്വയംതൊഴിൽ കേന്ദ്രത്തിലെ അക്കൗണ്ടൻറ് ആയി ഒഴിവ് വന്നപ്പോൾ വിളിച്ചത്. അത് വല്ലാത്ത ഒരു ആശ്വാസമായിരുന്നു. താൻ ജോലിക്ക് കയറി രണ്ടുമാസം കഴിഞ്ഞതും അമ്മ യാത്രപറഞ്ഞു പോയി. അന്നുവരെയും വിശേഷ ദിവസങ്ങളിൽ മാത്രം അമ്മയ്ക്ക് കൈമടക്കും പുത്തൻ ഉടുപ്പുമായി വന്നിരുന്ന മക്കളെല്ലാം ഒരുമിച്ചുകൂടി. ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന 7 സെന്റിന്റെ ഷെയറും ചോദിച്ചു. ഒന്നല്ലെങ്കിൽ ഇത് വിറ്റ് പൈസ തുല്യമായി നാലായി ഭാഗിക്കാം.

ഇല്ലെങ്കിൽ സ്ഥലത്തിൻറെ ഇപ്പോഴത്തെ വിലയ്ക്ക് അനുസരിച്ചുള്ള തുക നീ തന്ന് ഈ വീടും പറമ്പും നീ എടുത്തോ… ഷിബു ഏട്ടന്റെ മൂത്ത സഹോദരന്റെ വാക്കുകൾ ബാക്കിയുള്ളവരും ശരിവെച്ചു അമ്മയും ഷിബു ഏട്ടനും ഉറങ്ങുന്ന ആ മണ്ണ് വിട്ടുകളയുവാൻ മനസ്സില്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും തനിക്ക് മുൻപിൽ മറ്റൊരു വഴിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വീട് വിറ്റ് തങ്ങൾക്കുള്ള വിഹിതവുമായി അവർ യാത്ര പറഞ്ഞു. ബാക്കി ആയതു ഷിബു ഏട്ടന്റെ ബുദ്ധി കുറവുള്ള ഇളയ സഹോദരൻ ഷാജിയും താനും കുഞ്ഞും മാത്രമായിരുന്നു.

കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ വന്നിരുന്നു അച്ഛൻറെയും അമ്മയുടെയും ഒപ്പം താൻ പോകുമ്പോൾ തന്റെ മക്കൾക്കൊപ്പം ഷാജിയേയും കൂടെ കൂട്ടി. ഷാജി തങ്ങൾക്കൊപ്പം ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ തൻറെ അമ്മയാണ് തന്നോട് ചോദിച്ചത് ഈ വയ്യാത്ത ചെക്കനെയും കൂടി നീ എങ്ങനെ നോക്കാനാണ്. ഷിബുവേട്ടനും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിനെയും ഈ മനുഷ്യനെയും നോക്കിയേനെ.